"ويژه شهادت و خاكسپارى شهيد حججى"

قلم لغزندان و بازی با کلمات گاهی سخت و پیچیده می شوند.
گاهی قلم نمی لغزد بلکه از اعماق دل و روح می ساید.
کلمات قاصر می ماند...
بر کسی پوشیده نیست؛ ازعزل خداوند عالِم، دنیا را بر پایه عدل و ظلم، خیر و شر آفرید؛ اما ناعدالتی دنیای امروزه، بی رحمی و سنگ دلی عجیب آدم های این نسل از تاریخ، گذر زمان را بر ما دشوار می کند.
شاید دِین نوشتن، در همین حوادث باشد، که کاری بس دشوار است.
شهید جلیل القدر، محسن حججی، جوان عظیم شأن که قربانی نادانی های داعش پست فطرت شد.
داعشی که سال های اخیر ماهیت خون خواری، وحشی گری و بی خردیشان را آشکار کرده است.
نمی خواهم از داعش بگویم، چون نه ارزش دارند و نه بر کسی پوشیده است.
باب سخن، آن شهید والامقام است که هیچ کسی نمی داند، چه بین او و خدایش بوده که اینگونه دعایش مستجاب گردید و مانند مولایش حسین(ع) سر از قفا جدا کردند.
چه کرده بود که آرزویش محقق گشت و مانند مادرش زهرا(س) واربابش سیدالشهدا به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
یک عکس چه کرد با دل های جوانان با غیرت ایرانی؟!
یک عکس چه کرد با دنیای مجازی و حقیقی مان؟!
همان عکس که سراسر صلابت، غرورو آرامش بود و گویی آن بی غیرت داعشی، در اسارت شهید حججی بود و يك بار ديگر با عمل به وصيت اين شهيد بزرگوار و استقبال پر شورمان از پيكر سراسر نور شهيد، شايد كمى از دينمان را ادا كنيم.
شهيد والا مقام ، شهيد چون حسين بى سر به وطنت خوش آمدى

نويسنده:مريم ستوده